کافیه! می خواستم عاشقت باشم...!

هیچی نمی گم!

یش خودم دل بستمو

بهش نگفتم حرفمو

حتی نگاه عاشقش 

باز نشکست طلسممو

خواستم بگم هرچی که هست

مهر سکوتم نشکست

بغضی گلومو باز گرفت

من کم شدم اون ننشست

راستش زبونم بند اومد

بختک رو واژه سایه کرد

رفت و خلا منو گرفت

من موندم و سکوت درد

هرچی تو فکرم بود، نبود

خالی شدم از کلمه

خواستم که راحتم کنه

خسته شدم یه عالمه

شاید یه لحظه ای دیگه

فرصت عاشقی بشه

دوباره یک شانس دیگه

شانس شقایقی باشه

شاید یه جا یه فرصتی 

لحظه مجالمون بده

گفتنی رو باید بگم

گریه اگه اموووون بده

پیش خودم دل بستمو

بهش نگفتم حرفمو

حتی نگاه عاشقش 

باز نشکست طلسممو

خواستم بگم هرچی که هست

مهر سکوتم نشکست

بغضی گلومو باز گرفت

من کم شدم اون ننشست

که آغوشت محکم باشد

حالا که مرا به نام کوچکم صدا می کنی

یادت باشد

که وقتی نام کوچکت را زمزمه کردم 

که همیشه 

دوستم داشته باشی

یادت باشد

که وقتی مال تو شدم

رنگ و بوی حرفهایت از دست نرود

که دستم در دستت گرم باشد

که آغوشت محکم باشد و امن

که دست و پا زدن هایت

تنها برای به دست آوردنم نباشد

که همینگونه بمانی 

آرام و قرار دلم بمانی

که خیالم تخت باشد که دیگر دوتا نیستیم

که با تمام وجود یکی بودنمان را بسازیم

لحظه لحظه و

ثانیه به ثانیه 

تا همیشه

بی ترس و باک از طوفان

از دنیا

از اشک

از بیراه

آری ...بی باک!

آنگونه بمانی که دلم قرص باشد

بمانی و طعم آرامش و لذت کنار هم ماندن را هدیه کنی به من

که تا همیشه خوبِ تو بمانم

خوبِ من بمانی ...

که اگر حتی لحظه ای احساس امروزت برود از دل

حرامم باد آغوشت!

اسمـــت ادامـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـه ی مـن شـده

دل غمگین منو فقط تو آروم می کنی

به قول تو خانه تکانی!

شبی در شب ترین شبها، تو ماهم می شوی آیا

تو تسلیم تماشای نگاهم می شوی آیا؟

آیا تو آن صدایی ای آشنا که باید 

تا جاودان بپیچد در هستی ام طنینت

شاید روزی بیاید 

که حالِ من هم خوب شود!

زمین خوب شود!

هوا خوب شود!

باران خوب شود!

عشق خوب شود!

و تو خوبِ من شوی..

و من خوبِ تو شوم..

---

یاد من باشد کاری نکنم ، که به قانون زمین بربخورد!!!!!!!!!!!!!!!!

---

دل نگرونتم همش :-(

---

 می نویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد

با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد

گریه این گریه اگر بگذارد با تو از روز ازل خواهم گفت

فتح معراج غزل کافی نیست باتو از اوج غزل خواهم گفت

مینوسم همه ی هق هق تنهایی را

تا تو از هیچ به ارامش دریا برسی

تا تو در همهمه همراه سکوتم باشی 

به حریم خلوت عشق تو تنها برسی

می نویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد

با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد

مینویسم همه ی با تو نبودن ها را

تا تو از خواب مرا به با تو بودن ببری

تا تو تکیه گاه امن خستگی هام باشی

تا مرا باز به دیدار خود من ببری

می نویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد

با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد

http://www.iransong.com/dl.htm?5144

Aqusheto be qeyre man be ruye hishki va nakon...

Rastesh mitarsam az inke tasavoram az to ba khodet yeki nabashe, kash khodet yejuri kari koni ke motmaen sham, delam qors bashe, arum basham,

Tou chesham nega koni begi khialet rahat hame jure havato daram, man poshtetam, to faqat bash.

عقیم دشت بی حاصل دلم وای

نسیم دره باطل دلم وای

خراب خسته ی از پا نشسته

دلم وا دل، دلم وا دل، دلم وای

دلم تنگ و دلم تنگ و دلم تنگ

گریبان غمت را می زند چنگ

صبوری کو که چون دیوانه مردم

بکوبم چون سبویش بر سر سنگ

دلم خون و دلم خون و دلم خون

از این دنیای دون دنیای وارون

کمک کن تا زنیم از مکمن عشق

به اردوی غم عالم شبیخون

Cheqadr dust daram yek "to" bashad, yek kooh bashad, yek shab bashad, yek tasnife shajariyan bashad

Anvaqt man o to qadam bezanim, zemzeme konim o tir shahab ha ra nezare gar shavim؛

Roozhayam naa khaste be yade to migozarad,

In yad ta koja ba man khahad mand . . . Khoda midanad‏!‏

Az emshab barayat asheqane minevisam, bashad be hesabe deltangi hayam

Asheqam kardi bi aanke beguyi doustam dari

Va in eshqist ke khastani st baraye man!

Rastash delam mikhast miyaneye shab hamrahi am mikardi sokut o tariki ash ra , delam ra qors mikardi ba hozurat, mibaridi barayam, ke seylabe dard hayat ra doost daram

عاشقی کردی و رفتی.

همه دار و ندارم. 

حالا محتاج تو هستم. 

کاش منم مثل تو بودم

Khoshbakhtit arezume hatta ba man nabashi :)

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می رود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم می رود

محمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان

کز عشق آن سرو روان گویی روانم می رود

او می رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان

جا برای من گنجشک زیاد است ولی به درختان خیابان تو دل بسته بودم!

دل نگرونتم همش

فقط بیا و بهم بگو که دیگه دوسم نداری

خفته خبر ندارد سر بر کنار جانان

کاین شب دراز باشد در چشم پاسبانان

بر عقل من بخندی گر در غمش بگریم

کاین کارهای مشکل افتد به کاردانان

دلداده را ملامت گفتن چه سود باشد

می باید این نصیحت کردن به دلستانان

دامن ز پای برگیر ای خوب روی خوشرو

تا دامنت نگیرد دست خدای خوانان

من ترک مهر اینان در خود نمی شناسم 

بگذار تا بیاید بر من جفای آنان

روشن روان عاشق از تیره شب ننالد 

داند که روز گردد روزی شب شبانان

باور نکن که من دست از دامنت بدارم

شمشیر نگسلاند پیوند مهربانان

چشم از تو برنگیرم ور می کشد رقیبم

مشتاق گل بسازد با خوی باغبانان

من اختیار خود را تسلیم عشق کردم

همچون زمام اشتر در دست ساربانان

شاید که آستینت بر سر زنند سعدی

همچو مگس که گردد گرد شکردهانان

هرکس به تماشایی رفتند به صحرایی

ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

مرا به تو هیچ تملکی جز این نیست که همواره دلم برای مهربانیت تنگ می شود؛

نمیدونم این جور موقع ها بغض رو باید گریه کرد یا فرو داد!

حالا که نیستی

یاد می گیرم

که فقط داشتنی ها اکتسابی نیستند

گاهی هم "نداشتن" ها به دست می آیند

بی آنکه از قبل فقدانی

 وجود داشته باشد

یا حس شود

 تنها "نداشتنشان" به دست می آید

آری

این هم روایتی ست از بغض!

بعد از 24 روز بازمی گردم ب خیابان های تهران؛

درست در روز میلادم

و چیزی تغییر نکرده

نه سرما خوردگی ام خوب شده

نه رنگ رژ لبم عوض شده

نه کتابهایم ورق خورده اند

نه دلتنگی هایم کم شده

نه قرص هایم؛

و نه فاصله ای طی شده تا معبود 

چند آفتابی مهمان محبت های عزیزانم بودم و شرمنده آنها از جهت بی حوصلگی ها و لبخند های بی روحم؛

تنها این وسط جا مانده است چیزی جایی که هیچ گاه دیگر هیچ چیز جایش را پر نخواهد کرد

بذار راحت بحرفم این بار

بدون شعر و کنایه و لفافه

میلاد تنت بود امروز؛ و من چه کشیدم تا امروز؛ آخر هفته هم میلاد تن منه! 

چندماه پیش اومدی؛میدونستم خوبی اما نمیخواستم؛

اونقدر طول کشید که عاشق شدم و خواستم؛

اولین بار بود که عاشق میشدم؛ اونم کی ؟ منی که سخت به کسی لبخند میزنم چه برسد تا عشق؛ اما خب تو کار خودتو کردی؛ 

ولی حیف؛

حیف که وقتی فهمیدی دارم عاشق میشم؛ از عشقت برگشتی؛ باشه اسمتو نمیذارم نامرد؛ ولی این راهش نبود؛

من که خوش بودم به تنهایی خویش

از چه افکندی مرا در دام خویش

نه دلم بردی و نه غمم خوردی

دلم آزردی به خدا

آره؛ دوباره من و شب و تنهایی؛ آخ که چقدر آروم میشم با حس تنهایی و رهایی؛ آخ که چقد خوب است نه دلت نه ذهنت نه پات جایی گیر باشد؛ همین طوری توی تاریکی اتاق جوری که انگار غرق این رنگ مشکی و آرام شبی هندسفری بگذاری تو گوشت زمزمه کنی به عشق اینکه خدا نشسته نگاهت میکند و گوش میدهد؛ همینطوری ساکت و آرام؛ و چقد فوق العاده ک بدون هیچ توضیحی هیچ دغدغه ی واژه، می فهمد ک چ عرض کنم میداند از اول تا آخرش را خودش؛ حال و هوایم را می گویم؛

Shayad in tasmim az avalesham eshteba bude

دلم میخواد تمومش کنم! خسته شدم از این (تشویش در تصمیم) و (تعلیق در زندگی)؛

یک "نه" و بازگشت ب آرامش خلوت و تنهایی!

شاید این تصمیم از اولشم اشتبا بوده؛

آره خب! من هدفی ازش ندارم؛ شاید سخته گفتنش؛ ولی انگار شرایط می بره منو جلو! من هنوز هم باید ب تنهایی خود مغرور باشم! هنوز هم کلی راه نرفته واسه ؤفتن!

Hichkas balad nist khalvatam ra por konad?

Akhar man ke khosham be tanhayie khish, ma'buda az che mishekani in khalvat ra!

ya kesi mi ayad o mesle yek parazit e mozhek miravad ruye a'sab o majburam faqat anqadr sokut konam o labkhand bezanam ta befahmad o beravad, ama na, nemifahmad chera, malum hast koja amade? Khalvate mara be ham mizanad o be khiale khodesh nemidanam che fekri karde, aslan ham havasash nis! Hamintor dar avaleme khodash ast, vasate khalvate man! 

Aani ham ke parazit nis, . . .na, ou ham havasash nis, aslan balad nis varede khalvat shavad aram o bi seda! Mi ayad o har az gaahi talangori mizanad o miravad, aslan havasash nis ini ke mi ayad o mishekanadash o miravad khalvate man ast! Shisheye 2jedareye nashkan nist ke akhar, ma'buda man be hamin khalvatam delkhosh taram, hamin khalvat ra bishtar dus daram, bishtar mi chasbad, bishtar aram o bi qarari ash ra dust daram, bishtar darash forsate derang o fekr daram, bishtar jaye zendegi hast! Nagozar bish tar az in khord khord shavad!

بازگشته اند حس های قدیمی!

من به تنهایی خود مغرورم

من دلم همیشه تنگ می شود

برای

تنهایی!

شاید راه ما یکی باشه، ولی همراهی که فرسنگ ها ازت دوره می تونه همراه باشه؟

و هرچیز قاعده ای دارد

جز عشق

و عشق

تا ابد بی قاعده است

Bazgashte be delam in hesse rahayi

Asheqe man inbar ham to mibazi?

Are, man az kesi ke ezhare niyaz nakone khosham miyad, vali havaset hast? Age natuni delamo be dast biyari, hamrahet nemisham ta abad

Hese asheq shodan o tars to az eshq hami daqdaqe darad Inke azad o raha ya ke asir rokhe mashuq shavi vasvase darad Del o aqlat be neza' o hameye manteqe to safsate darad Inke har ruz rahayi vali asheq, be khoda falsafe darad To hame delkhoshiyat rahe qaribist ke rafti Ke Be pendare khodat haq o be pendare hame mas'ale darad

دوستت می دارم

نه از آن رو که مرا میخواهی

بلکه تو لایق عشقم هستی

Mese khoshbakhtie asheq tahe qese bemun pisham

Roo be rahe degar makon

Az bare man safar makon

Hanuzam az harfat motamenni? Hanuzam dus dari bahsemuno edame bedim? Pas kojayi to? Chera khabari azat nis. Hame hamin dorobaran joz toyi ke doos daram kenaram bashi, biya khalasam kon az eshqayi ke gahi hast o gahi nist. Inbar manam ke asheq shodam, pas dg bahune i nist, to ke hasti zendegi hast, qodrate har khastegi hast, mishe daste qesmato bast,

Engar kami na, besyar saram dard mikonad

Engar khoda baraye delam baad ra sard mikonad

Engar kasi tamame tasovaram ra miparakanad

Shayad ke be rasme payiz to ra zard mikonad

Na khiali nist bakam az payiz nist

Zira mara be sane zemestan mard mikonad

Tardid mi arzad be yek payane vahm angiz

Eshq ast tanha ke zoji ra fard mikonad

Labkhand enteqamam az donyaye tekrari st

BeYne khodeman bashad,Ama!

(In roozhayam Dard mikonad)

Hey toyi ke delamo be shak andakhti, kojayi ke mikham too cheshat nega konam o ba ham harf bezanim, kesi che midanad, shayad delam ra bordi, shayad khoda hafez!

Ari

Doostat mi daram

Ama na ingune ke to mikhahi!

یه نفر منتظره تو بهارش باشی

می روم با خویشتن تنها شوم؛

دلم می خواهد تنها بروم!

شاید این واسه تو دیره یا شاید واسه من زوده.

تا حالا به اجبار به چیزی فکر کردی؟

آیا تو آن صدایی، ای آشنا که باید،

تا جاودان بپیچد در هستی ام طنینت؟

شاید این بار من عاشق شده ام!

شاید...